Mijn twaalfde post alweer! Het is echt bizar hoe snel de tijd gaat deze winter.
Ja, ik weet ook wel, die tijd gaat echt niet sneller. Ik vermaak me gewoon goed. Ook in mijn uppie.
Nou is dat natuurlijk niet echt een verrassing voor me. Ik leef al bijna 44 jaar met mezelf en weet dat ik het goed met mezelf kan vinden.
Maar een beetje menselijk gezelschap om me heen op zijn tijd doet me goed. Dus had ik mezelf een korte vakantie in Andalusië gegund. Ik ging bij Anna Houben op bezoek, die ik ken van mijn retraite met haar in 2016.
En zo reed ik begin januari Spanje binnen en Barcelona voorbij.
Bizar idee, normaal vlieg je daarheen. Nu was ik er met amper twee uur rijden.
Ik reed nog even door, naar Valencia. Mooie, gezellige stad, zeker in kerstverlichting. Echt een aanrader als je in de buurt bent. De volgende dag arriveerde ik in olijvenland. Kilometers aan uitgestrekte heuvelachtige velden met olijfbomen.
De week bij Anna was heerlijk. Ik had m’n studieboek mee, maar die heb ik amper aangeraakt. We genoten van elkaars gezelschap, van haar kookkunsten, uitstapjes in natuur of stad, de open haard en het gekroel met haar twee poezen.
Een andere leuke ervaring, deze keer was ik niet haar cliënte die gecoacht werd. Deze keer spraken we met elkaar van ondernemer tot ondernemer en hielpen we elkaar met feedback.
Na een week reed ik terug naar Frankrijk, naar weer een nieuwe plek. Nu iets noordelijker, richting Montpellier. Van de olijfgaarden naar de wijngaarden. Wat grappig was om te merken is dat Frankrijk een beetje voelde als thuiskomen. Dus wie weet…
Onverwacht kreeg ik in februari een paar dagen gezelschap van Conchita Dros. Wederom had ik een vakantiegevoel. Picknicken in de boomgaard, uitstapjes, lachen. Maar we hebben ook gewerkt.
Zij voor haar klanten, ik had o.a. een mastermind met ondernemende vrouwen in het buitenland en een kennismakingsgesprek met een (nu niet meer 💪😃) potentiële klant. En natuurlijk hebben we veel gepraat over het hoe en wat van onze ondernemingen.
Super fijn om bevestiging te krijgen, of te kunnen geven. En mee te kunnen denken met elkaar.
Tijdens het schrijven van deze post denk ik steeds, waar wil ik heen met mijn verhaal vandaag? Ik geloof dat ik het weet.
Vanochtend heb ik een gesprek gevoerd met iemand die aan het uitzoeken is of samenwerking met een VA iets voor haar is.
Dus hier komt mijn boodschap.
Zij had na het gesprek meer helderheid. Ik ben een ervaring rijker in het voeren van een gesprek met een ondernemer en haar behoeftes.
Alleen zijn is fijn, dan kan je lekker knallen en gericht op je doelen af. Maar af en toe samen levert inzichten, of bevestiging. En wie wordt er nou niet blij van een ander helpen?
Heb jij administratieve, of technische online klussen liggen waar jouw vuurtje niet zo van aanwakkert? Lekker als je daar vanaf bent toch? Keertje sparren samen?
#technischva #inspiratie #virtualventure #samenwerken